ประวัติสายพันธุ์ ปอมเมอเรเนียน

            พอเมอเรเนียนมีต้นตระกูลมาจากสุนัขลากเลื่อนของประเทศไอซ์แลนด์และบริเวณตอนเหนือของทวีปยุโรป ซึ่งในที่สุดก็ใด้ถูกนำเข้ามาในยุโรป ณ พอเมอเรเนียซึ่งบริเวณด้านเหนือถูกล้อมรอบด้วยทะเลบอลติกและบ่อยครั้งอยู่ภายใต้การควบคุมของเคลต์,สลาฟ,ประเทศโปแลนด์,ประเทศสวีเดน, ประเทศเดนมาร์ก และปรัสเซีย พื้นที่ส่วนนี้ขยายจากตะวันตกของเกาะรือเกิน (Rügen)ไปจนถึงแม่น้ำวิสตูลา (Vistula)ซึ่งที่นั่นพอเมอเรเนียนได้เป็นทั้งสัตว์เลี้ยงและสุนัขใช้งาน ชื่อ Pomore หรือ Pommern แปลว่า "บนทะเล" ได้ถูกตั้งขึ้นประมาณช่วงสมัยของชาร์เลอมาญ

มาตรฐานสายพันธุ์ปอมเมอเรเนียนลักษณะทั่วไป

        เป็นสุนัขขนาดเล็กกะทัดรัด หลังสั้น มีขนสองชั้น  ขนชั้นในจะนุ่มหนา ส่วนขนชั้นนอกจะหนา ยาว และค่อนข้างฟู ให้สัมผัสหยาบกว่าขนชั้นในเล็กน้อย หางก็มีขนยาวหนาเช่นกัน โคนหางตั้งอยู่สูงและทอดยาวย้อนมาบนหลัง  ปอมเมอเรเนียนเป็นสุนัขที่มีท่าทางกระตือรือร้น เคลื่อนไหวคล่องแคล่ว กระฉับกระเฉง แสดงออกถึงความเฉลียวฉลาดและมักมีนิสัยอยากรู้อยากเห็น แต่อย่างไรก็ตาม เมื่อเคลื่อนไหวจะดูเอาจริงเอาจัง มีอำนาจ และแข็งแรงมั่นคงขนาด สัดส่วนและโครงร่าง โดยเฉลี่ยจะหนักประมาณ 3-7 ปอนด์ แต่ถ้าใช้ในงานโชว์ก็มักจะอยู่ที่ 4-6ปอนด์ ในการประกวดนั้น ถ้าสุนัขตัวใดมีน้ำหนักสูงหรือต่ำกว่านี้ต้องตกรอบทันที แต่กระนั้นก็ควรพิจารณาคุณลักษณะโดยรวมเป็นสำคัญมากกว่าขนาดของสุนัข ในแง่ของสัดส่วน ถ้าเปรียบเทียบความยาวจากไหล่ถึงบั้นท้าย ต้องสั้นกว่าความยาวจากจุดสูงสุดของไหล่ถึงพื้นเล็กน้อย  ส่วนความยาวจากอกถึงพื้นต้องยาวเป็นครึ่งหนึ่งของระยะจากจุดสูงสุดของไหล่ถึงพื้น  ปอมเมอเรเนียนมีโครงร่างไม่เล็กไม่ใหญ่ ขาทั้งสี่ก็ไม่สั้นหรือยาวเกินไปจนทำให้โครงร่างดูเสียสมดุล  ในการแข่งขันถ้ากรรมการเข้าตรวจ สุนัขต้องรู้สึกสงบ มั่นคง

หัว 

         หัวต้องได้สัดส่วนสมดุลกับลำตัว ช่วงปากและจมูก (muzzle) ค่อนข้างสั้นและตรง ดูสวยงาม ริมฝีปากไม่ห้อยย้อย จมูกไม่แหลมชี้จนดูไม่มีมิติ ลักษณะของหัวทำให้ดูรู้สึกว่าเป็นสุนัขที่กระตือรือร้น หรืออาจเทียบเคียงได้กับสุนัขจิ้งจอกเลยทีเดียว กะโหลกปิด ส่วนบนค่อนข้างกลมแต่ไม่ถึงกับโค้งเป็นรูปโดม เมื่อมองจากด้านหน้าและด้านข้างจะเห็นหูเล็กๆ ซึ่งตั้งอยู่สูงและตั้งชันอยู่เสมอ ถ้ามองจากปลายจมูกขึ้นไปยังดวงตาจนถึงปลายหูทั้งสองจะต้องเห็นเป็นแนวรูปตัว Vตาสีเข้ม เป็นประกาย ดวงตาเป็นรูปอัลมอนด์ ขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่จนเกินไป สุนัขพันธุ์นี้ต้องมีจมูกและขอบตาสีดำ ส่วนขนอาจเป็นสีน้ำตาล น้ำเงิน หรือสีผสมระหว่างขาว เทา น้ำตาล และดำ (เรียกว่า Beaver)ฟันบนครอบฟันล่างสนิทพอดี โดยที่ฟันบนไม่ยื่นเหยินออกไป ถ้ามีฟันเกสักหนึ่งซี่ก็ไม่เป็นไร ข้อบกพร่องสำคัญ กะโหลกกลมเป็นรูปโดม ฟันบนหรือฟันล่างเหยินออกจนฟันทั้งสองแถวสบกันไม่สนิท คอ แนวสันหลังและลำตัว คอสั้น แต่ตั้งอยู่บนไหล่ในตำแหน่งที่เหมาะสม พอจะทำให้สามารถยกหัวขึ้นตั้งสูงได้อย่างสง่างาม หลังสั้น เส้นแนวหลังตรง ลำตัวขนาดกะทัดรัด  ซี่โครงกางออกพอดีโดยมีพื้นอกยาวมาจดข้อศอก หางของปอมเมอเรนียนเป็นลักษณะเด่นเฉพาะของสายพันธุ์นี้ หางต้องวางแนบตรงอยู่กับแนวหลัง

ลำตัวส่วนหน้า

           ไหล่และขามีกล้ามเนื้อแข็งแรงพอสมควร โดยเฉพาะไหล่นั้นต้องแข็งแรงพอที่สุนัขจะตั้งหัวเชิดสูงได้ กระดูกไหล่กับขาท่อนบนยาวเท่ากัน  ขาหน้าตรงและขนานกัน วัดความยาวจากจุดสูงสุดของไหล่ถึงข้อศอกจะยาวเท่ากับข้อศอกจดพื้น ข้อเท้าตรงและแข็งแรง เท้าโค้ง มีขนาดกะทัดรัด ไม่หุบเข้าหรือกางออก ยืนได้อย่างมั่นคง นิ้วติ่งอาจตัดทิ้งได้ ข้อบกพร่องสำคัญ ข้อเท้าห้อย ไม่แข็งแรงการย่างก้าว เดินได้อย่างเป็นอิสระ ไม่สะดุดขัด ได้สมดุลและสง่างาม ขาหน้าก้าวเหยียดออกไปได้สุด ในขณะที่ขาหลังก็มีแรงส่งผลักให้ลำตัวเคลื่อนไปข้างหน้าได้เต็มที่ ขาหลังก้าวไปในแนวเดียวกันกับขาหน้าแต่ละข้าง ในการทรงตัวเมื่อเคลื่อนไหว สุนัขจะก้าวขาเข้ามาใต้ลำตัว ขณะเดินหรือวิ่งแนวสันหลังต้องยังคงเป็นเส้นตรง รูปร่างไม่บิดเบี้ยวและเคลื่อนไหวอย่างได้สมดุลดี

ลำตัวส่วนหลัง 

    ลำตัวส่วนหลังได้สมดุลกับลำตัวส่วนหน้า โคนขามีกล้ามเนื้อแข็งแรงแต่ไม่หนาหนัก  เข่างอพอสมควรและเห็นแนวเข่าได้ชัด ข้อศอกขาหลังตั้งฉากกับพื้น ขาทั้งสองตรงและขนานกัน  เท้าหลังมีลักษณะเหมือนเท้าหน้าดังที่ได้กล่าวไปแล้ว นิ้วติ่งอาจตัดทิ้งได้เช่นกัน ข้อบกพร่องสำคัญ ขาหลังโก่ง ขาหรือข้อศอกหลังไม่แข็งแรง

ขน

          ลักษณะพิเศษของปอมเมอเรเนียนคือ มีขนสองชั้น ขนชั้นในอ่อนนุ่ม หนา ขนชั้นนอกยาว ตรง มันวาวแต่ให้สัมผัสหยาบ เนื่องจากขนชั้นในหนามากจึงทำให้ขนชั้นนอกไม่ลู่แนบติดกับลำตัว จึงดูเป็นขนที่ยาวและฟู ขนที่ลำตัวส่วนหน้าจะยาวลงมาจากคอ ไหล่ และอก ขนที่หัวและขาจะสั้นกว่า ขนที่ลำตัวส่วนหลังจะยาวไปจนถึงข้อศอกขาหลัง หางก็มีขนตรง ยาว หยาบและหนาเช่นกัน การเล็มขนเพื่อความสะอาด และแลดูเป็นระเบียบสามารถทำได้ ข้อบกพร่องสำคัญ ขนชั้นนอกนุ่ม ลีบ ขนบางหรือร่วงจนมองเห็นผิวหนังได้

สี

            ปอมเมอเรเนียนจะมีรูปแบบของสีตามลำตัวต่างกันไป แต่ไม่ว่าจะเป็นรูปแบบไหนก็ต้องได้รับการพิจารณาตัดสินอย่างเท่าเทียมกัน รูปแบบของสีจะมีดังนี้Black and Tan  : เห็นเป็นสีแทนหรือสีสนิมอย่างชัดเจน สีนี้จะอยู่เหนือตา, ปาก, คอ, หน้าอก, ขาและเท้าทั้งสี่ และใต้หาง  นิยมกันว่าสีแทนนั้นยิ่งเข้มยิ่งดีBrindle  : สีหลักคือสีทอง สีแดง หรือสีส้มที่มีแถบลายสีดำเข้ม Parti-color : สีขาวผสมกับแถบสีอะไรก็ได้ มักนิยมให้อยู่บนหัว ในการประกวด ถ้ามีการแบ่งกลุ่มมักจะจัดกลุ่มตามสีดังนี้Open Red, Orange, Cream, and SableOpen Black, Brown and BlueOpen Any Other Color, สีตามรูปแบบดังที่กล่าวข้างต้น หรือสีอื่นๆ  

นิสัยและอารมณ์ 

            ปอมเมอเรเนียนไม่ใช่สุนัขประเภทเก็บเนื้อเก็บตัว หากแต่ชอบแสดงออก ฉลาดเฉลียว ร่าเริง ทำให้เหมาะที่จะเลี้ยงไว้เป็นเพื่อนหรือจะเลี้ยงไว้ประกวดก็ได้ ในการประกวด สุนัขจะต้องมีลักษณะดังที่กล่าวมาข้างต้นทุกประการ หากมีลักษณะใดผิดไปจากกำหนดจะต้องถูกหักคะแนนตามความเหมาะสม